افسانه ی خون آشام چگونه به وجود آمد؟

باور به خون آشام ها در بسیاری از جوامع تاریخی وجود داشته است و حتی ممکن است تاریخچه ی آن به زمان ماقبل تاریخ هم بازگردد. در اوایل قرن هجدهم با نفوذ مسائل خرافاتی خون آشام ها از مناطقی که اعتقاد به خون آشام ها در آن ها رایج بود مانند بالکان به اروپای غربی، واژه ی خون آشام معروف شد. این امر منجر به ترس همگانی شد. حتی در بعضی موارد جسد هایی با تکه ای چوب در قلبشان پیدا می شد که به جرم خون آشامی به قتل رسیده بودند.

پاول باربر در کتابش خون آشام ها: از دفن تا مرگ، بیان کرده است که اعتقاد به خون آشام ها نتیجه تلاش مردم گذشته برای توضیح مسائلی است که به نظر آن ها غیر عادی بوده است.

افراد بسیاری نظریه هایی درباره ی ریشه اعتقاد به خون آشام ها بیان کردند. که در ادامه چندی از آن ها را معرفی خواهیم کرد.

تجزیه

گاهی اوقات مردم جسد هایی را که به اندازه طبیعی تجزیه نشده بودند، به خون آشامی ربط می دادند. در حالی که میزان تجزیه جسد به دمای و ترکیب خاک بستگی دارد. این باعث شده بود که شکارچیان خون آشام به اشتباه یا فکر کنند جسد اصلا تجزیه نشده است یا نشانه های تجزیه را به عنوان نشانه های خون آشامی در نظر بگیرند.جسد با جمع شدن گاز های حاصل از تجزیه در تنه، متورم می شود. با افزایش فشار این گاز ها، خون در بینی و دهان جریان می یابد. این امر باعث می شود جسد چاق تر و گلگون تر به نظر برسد. اگر شخص در زندگی لاغر و رنگ پریده هم باشد این تغییرات متمایز تر خواهند بود. نیزه زدن به یک جسد متورم شده و در حال تجزیه می تواند باعث خونریزی و خارج شدن گاز های جمع شده بشود. این امر ممکن است ایجاد صدای خرناس مانندی کند. همین طور بعد از مرگ لثه  و پوست مایعات خود را از دست می دهند و ریشه های مو و ناخن و دندان که مخفی بوده اند نمایان می شوند. این امر ممکن است این طور به نظر بیاید که مو، ناخن و لثه رشد کرده اند.

دفن قبل از مرگ

 یکی دیگر از این نظریه ها این است که افسانه های خون آشام ها تحت تاثیر زنده به گور کردن افراد به دلیل کمبود دانش پزشکی در آن زمان، به وجود آمده اند. در بعضی موارد که مردم گزارش می دادند از قبری صدایی به گوش می رسد، بعد از نبش قبر جای ناخن فرد که تلاش می کرد فرار کند مشاهده می شد. مردم از این اتفاق نتیجه می گرفتند که فرد خون آشام شده است.

پورفیری

پورفیری یک بیماری حاد ژنتیکی است. در بیماری پروفیری با به وجود آمدن اختلال در سوخت و ساز بدن، تولید رنگدانه‌های سرشار از آهن مورد نیاز بدن دچار مشکل شود و بدین ترتیب اکسیژن رسانی خون به درستی انجام نمی‌پذیرد و در نتیجه پوست فرد نسبت به نور حساس شده و چنانچه در معرض نور خورشید قرار بگیرد دچار سوختگی یا تاول می‌شود که یکی از مشخصه های اصلی خون آشام هاست. این نظریه در سال ۱۹۸۵ دیوید دالفین بیان شد. اما او به دلیل این که حساسیت به نور یکی از مشخصه های خون آشام های مدرن است نه خون آشام های باستانی، از بیان بیشتر نظریه اش صرف نظر کرد.

هاری

هاری یکی از بیماری هایی است که از زمان های گذشته با افسانه ی خون آشام ها عجین شده است. حساسیت به نور و سیر در خون آشام ها می تواند به دلیل حساسیت شدید که یکی از علائم بیماری هاری است. همچنین این بیماری می تواند بر قسمت هایی بر مغز تاثیر بگذارد و ساعت طبیعی خواب را به هم بزند. اشتیاق گاز گرفتن دیگران و کف خونی در دهان از دیگر علائم هاری هستند که ممکن است با نشانه های خون آشامی اشتباه گرفته شوند